De een zijn ruis is de ander zijn signaal

In 1964 werkten twee wetenschappers van Bell Labs in New Jersey (oostkust USA) aan een hoornantenne. Arno Penzias en Robert Woodrow Wilson probeerden met deze antenne signalen op te vangen van een echo-ballon in de atmosfeer. Klinkt simpel he? (Dankzij dit pionierswerk hebben wij nu werkende mobiele telefoons etc.) Ze hadden alleen één probleem: ruis. Waar ze de antenne ook op richtten en of het nou dag of nacht was, ze hadden last van een hardnekkige ruis. Ze hadden alle elektronica nagelopen en zelfs de vogelpoep uit de antenne gepoetst maar de ruis bleef. Ze waren ten einde raad.

Wat zij niet wisten, was dat op exact datzelfde moment op nog geen uur rijden bij hen vandaan, bij Princeton mensen op zoek waren naar deze ruis! Drie theoretische wetenschappers legden de laatste hand aan een artikel waarin ze beschreven hoe men op zoek zou kunnen gaan naar bewijs voor de oerknal. Want, zo schreven ze, als er een oerknal heeft plaatsgevonden dan zouden we daar nu nog een overgebleven signaal van moeten kunnen oppikken. Een signaal dat uit alle richtingen komt en dag en nacht aanwezig is… U voelt het al aankomen. Een gezamenlijke vriend brengt de twee groepen bij elkaar en 14 jaar later winnen Penzias en Wilson de Nobelprijs voor de Natuurkunde vanwege hun ontdekking van wat wij nu kosmische achtergrondstraling noemen. Moraal van dit verhaal: de een zijn ruis is de ander zijn signaal. Maar je gaat het pas ontdekken als je samenwerkt.

In mijn colleges over Big Data begin ik vaak met een vraag: “Wie is er wel eens onzeker bij het nemen van een beslissing?”. En of er nou artsen, it-ers of advocaten in de zaal zitten het overgrote merendeel van de mensen steekt dan een arm in de lucht. “Daar kan ik met Big Data wat aan doen. Maar dan heb ik wel jullie hulp nodig. Anders blijft het bij ruis…”

In de gezondheidzorg doet iedere beslissing ertoe. Iedere beslissing is van invloed op iemands leven. Maar hebben we altijd het beste bewijs op het juiste moment om deze beslissingen te ondersteunen? Ik denk van niet.

Ik denk dat we de zorg persoonlijker en preciezer kunnen maken met Big Data, wat dit ook is. Voor mij is het meest treffende citaat dat “Big Data het ontstaan van de digitale onderneming mogelijk maakt” waarbij een digitale onderneming een onderneming is die al haar digitale bronnen benut. Werkt u (al) in een digitale onderneming?

In de zorg zijn we vaak nog niet zo ver. En dat is zonde. Want om chocola te maken van Big Data zullen we toch echt gebruik moeten maken van Big Dating: samenwerken en data delen met een gezamenlijk doel. Op die manier konden we bij CERN het Higgs deeltje ontdekken dus waarom doen we dat dan niet in de zorg?

Volgens mij zijn we daar uit het oog verloren wat ons gezamenlijk doel is: de patiënt. Ik ben als patiënt niet in controle over wie wat met mijn data doet. En dan is er iets fundamenteel mis met het systeem. Maar dat kan anders. Ik kan mij de toekomst van de zorg voorstellen zonder ziekenhuizen en zorgverzekeraars, maar niet zonder patiënt. Als ik dus denk aan de toekomst van data in de zorg moeten we zorgen dat patiënt in controle is.

Met dat uitgangspunt is het aan ons samen om vorm te geven aan Big Data analyses en uitkomsten. Een mooie uitdaging. Denkt u mee?

Dit bericht is een bijdrage van Egge van der Poel. Egge treedt op als docent in de leergang Leiderschap bij Digitale Transformaties.