Leiders ‘op afstand’ kunnen inzetten op taal

Je werkt samen met vele professionals in een organisatie. Iedereen kent zijn eigen plek, heeft zijn eigen takenpakket, en wordt beoordeeld door het management. Hierin zit een systeem, je legt verantwoording af en krijgt waardering voor je prestaties. Wanneer we kijken naar de manier van verantwoording, zitten er grote verschillen in de mate van beoordeling. Wat is hierin nu de juiste weg? Wil je veel controle uitoefenen? Vertrouw je je professionals op hun prestatie?

Vertrouwen gaat eigenlijk over jezelf, hoe jij kijkt naar de ander, misschien wel een projectie óp de ander.

Wanneer je insteekt op control, neemt de mate van controle vaak toe, de prestatieafspraken resulteren in KPI’s, spreadsheets, management rapportages, etc. Alles moet vastgelegd worden, meetbaar gemaakt worden om te kunnen beheersen. Gek genoeg werkt het bij vertrouwen juist andersom. Ernaar vragen mag bijna niet, doe je het wel, dan is het vertrouwen direct geschaad.

Wat is dan de juiste manier van leidinggeven? Het antwoord: Er is geen juiste manier. Het gaat om een goede balans tussen vertrouwen en controle.

“Durven we te kiezen voor vertrouwen en kunnen we vertrouwen zo inzetten dat het controle verstrekt? Dat vraagt een paradigmashift waarbij reflectie, dialoog en een heldere visie de sleutels zijn.”

Een mooie manier om aan het vertrouwen te werken is appreciative inquiry. Kijk naar wat er werkt, in plaats van wat er niet werkt. Een mooie vraag om een werkoverleg mee te starten zou bijvoorbeeld kunnen zijn: Wat is nou het mooiste wat we deze week hebben bereikt? De balans tussen control en vertrouwen zit vooral in de taal, hoe is het geframed. Hoe stel je de vragen? De quote ‘c’est le ton qui fait la musique’ lijkt dus ook hier weer op te gaan.