‘Tegenspraak op alle niveaus dulden’

alumna Young Leadership Kirsten Bos-Perdok

Kirsten Bos-Perdok,
alumna Young Leadership

‘Ik word advocaat,’ riep Kirsten Bos-Perdok (35 jaar) vroeger op de middelbare school. Toen ze 22 was en haar eerste baan in de wacht had gesleept, realiseerde ze zich dat ze die ambitie had bereikt. Wat nu? dacht de RUG-alumna rechten. Dertien jaar, de geboorte van twee kinderen, verschillende banen en twee AOG-leergangen later weet ze het antwoord. ‘Ik wil dat mijn werk de maatschappij echt iets oplevert. Met die ambitie kan ik nog jaren voort.’

Kirsten Bos is geboren en getogen in Winschoten, verhuisde voor haar studie naar de stad Groningen, waar ze bleef wonen tot haar oudste zoon vijf jaar geleden werd geboren.  ‘Toen zijn we teruggegaan naar Winschoten, vlakbij Blauwe Stad.’ Dat ze Rechten zou gaan studeren wist ze al op haar elfde. ‘Advocaat of journalist wilde ik worden. Ik was goed in spreekbeurten en hield van schrijven. Als kind maakte ik zelf stripboeken en schreef dikke pillen vol mooie verhalen. Ik schrijf nog steeds veel en graag, maar nu voor mijn werk.’ Drie dagen per week carpoolt ze met haar echtgenoot op en neer naar  haar werk bij de gemeente Hoogeveen, een halve dag werkt ze thuis. ‘Dat uurtje in de auto is mijn zen-tijd. Als ik dan thuis kom, is de knop helemaal om.’

Passie voor pleiten
Tijdens haar studie twijfelde ze tussen strafrecht en privaatrecht. Hoewel ze geen spijt heeft van de keuze voor het laatste, gaat haar hart vooral sneller kloppen als ze praat over de kick van het pleiten in de rechtbank. ‘Als beginnend advocaat heb ik een aantal strafzaken gedaan. Best leuk, maar ik merkte dat sommige zaken tegen mijn rechtvaardigheidsgevoel indruisten. Het pleiten op zich vind ik geweldig, maar in mijn huidige baan hoef ik dat niet vaak te doen. Bij een kantoor in Assen heb ik ooit twee jaar lang letselschadezaken gedaan. Het mooie was dat je daarbij heel nauw betrokken bent bij mensen. Ik ben ermee gestopt omdat ik me breder wilde ontwikkelen, maar ik sluit niet uit dat ik dat vak ooit weer oppak.’

Vastgoed
Via de advocatuur kwam ze terecht bij Yacht. ‘Ik heb samen met een paar collega’s de juridische poot in het Noorden opgezet. Geweldig was dat, echt pionieren. We maakten onze eigen leaflets en gingen op zoek naar opdrachtgevers. Uiteindelijk ben ik via Yacht bij de gemeente Hoogeveen terecht gekomen en ben ik na twee jaar in vaste dienst gegaan. Tussendoor zat ik korte tijd op een andere klus maar ik merkte dat ik de gemeente erg miste en dat bleek wederzijds. Mij werd gevraagd of ik de gemeente wilde bijstaan in een rechtszaak voor de Raad van State. Dat wilde ik wel en tien jaar later zit ik nog steeds in Hoogeveen.’

Twee petten
Door de jaren heen heeft Bos-Perdok een eigen kantoortje opgebouwd. ‘Ik ben begonnen met het op orde brengen van alle milieuvergunningen. Daarna heb ik mijn eigen baan gecreëerd. Ik draag eigenlijk twee petten: die van juridische controller van de cluster Realisatie en Beheer en die van adviseur. Dat laatste kost de meeste tijd. Als adviseur ben ik betrokken bij transacties en problemen die te maken hebben met vastgoed en grote projecten. Ik zit bijvoorbeeld vaak om tafel met aannemers en projectontwikkelaars. Pas geleden nog heb ik meegewerkt aan de juridische kant van de revitalisering van het industriegebied De Wieken. Ook ben ik geregeld in de weer met milieuzaken,  zoals geluidsoverlast. Dan heb je te maken met bewoners, horeca en politie.”

Cadeautje
Ze had aardig haar draai gevonden bij de gemeente toen ze werd gevraagd om het kader van het Jonge Talenten Traject de opleiding Publiek Management van AOG te volgen. ‘Dat was natuurlijk een cadeautje. Die leergang maakte veel los bij me. Ik ging nadenken over mijn toekomst en koos daarna voor de leergang Young Leadership, met het idee dat ik me wilde voorbereiden op een leidinggevende functie. Ik wilde vooral leren om me harder op te stellen dan ik gewend ben. ’Al snel bleek dat de leergang onder leiding van kerndocent Inge Nuijten niet zozeer over leiding geven sec ging maar over het ontwikkelen van persoonlijk leiderschap. ‘Mijn leerdoel kon meteen de prullenbak in. Paulien Assink, een van de docenten, liet me zien dat ik helemaal niet hard hoef te zijn om zakelijk te kunnen optreden. Me zakelijk opstellen en de juiste beslissingen nemen doe ik vaak genoeg. Daarvoor hoef ik mezelf niet te veranderen. Ik laat alles nu bezinken. Als ik leiding ga geven, dan wil ik dat doen op een manier die bij mij past.’

Narcistische leiders
Als afsluiting van Young Leadership schreef ze een visiedocument over fraude, een onderwerp waar ze zich vaak over verbaast. De titel luidt: ‘Daar waar ethisch handelen niet meer bestaat en het graaien begint.’ Ze gebruikte als aanleiding de fraudezaak van Rendo, een bedrijf waar de gemeente Hoogeveen veel mee samenwerkt. ‘Wat mij verbaast is dat leidinggevenden en bestuurders het zover laten komen. Uit verschillende voorbeelden van bedrijven die ten onder zijn gegaan blijkt dat de top vaak zeer narcistisch was. Je ziet dat het fout kan gaan als leidinggevenden geïsoleerd raken en geen tegenspraak meer dulden. Medewerkers raken daardoor hun autonomie kwijt en voelen zich niet meer verantwoordelijk voor wat er gebeurt. Wat je ook ziet is dat fraude steeds vaker naar buiten komt, mede door de reguliere en social media. Wat vijf, zes jaar nog getolereerd werd, kan nu niet meer door de beugel. Zijn we als maatschappij ons meer bewust van fraude of gaat het om een omslag in ethisch besef?’

‘Het is belangrijk dat leidinggevenden tegenspraak op alle niveaus dulden’
Haar conclusie is dat bedrijven en organisaties het meest gebaat zijn bij dienend leiderschap, een onderwerp dat uitgebreid tijdens de leergang aan de orde kwam. Bos-Perdok: ‘Het gaat erom dat jij als leider weet dat het niet gaat om jouw ego, maar om de organisatie. Als jij morgen de deur uitwandelt om ergens anders te gaan werken, moet het bedrijf gewoon door kunnen draaien. Dan pas ben je goed bezig en geef je de mensen om je heen de kans om zich te ontplooien. Als je alleen werkt voor je eigen centen en succes, is de kans dat je over het randje gaat groot.’ Ze heeft haar visiedocument aangeboden aan haar eigen werkgever. Daar gaat het volgens haar goed wat betreft het dienend leiderschap. ‘Het is belangrijk dat leidinggevenden tegenspraak op alle niveaus dulden. Dat ze medewerkers vrij laten om hun eigen werk in te vullen. Ik krijg de indruk dat we dat bij de gemeente Hoogeveen goed doen.’

Dit verhaal is geschreven door freelance journalist en tekstschrijver Marjan Brouwers voor Broerstraat 5, het alumniblad van de Rijksuniversiteit Groningen.

Op de hoogte gehouden worden?

Elke maand sturen we nieuw gepubliceerde kennisartikelen en houden we je op de hoogte van (gratis) inspiratiesessies en relevante informatie over onze academische opleidingen.