Hoe je stappen zet zonder de weg te weten
- Beleid en Publieke Strategie
- 18 december 2019
Going before knowing: dat is het motto waar programmamanager Karin Hilverts zich door laat leiden. Tijdens de leergang Strategisch Programma Management van AOG School of Management ontdekte ze dat deze stijl het beste bij haar past. “Het programma dat we hier in de gemeente Landerd uitvoeren is een organisch proces waarvan je van tevoren niet weet waar je uit zult komen. Je volgt geen vaste weg, maar je probeert uit wat werkt.”
“Dit programma is opgezet door mijn voorganger, Joost Boerenkamp, die trouwens ook deze leergang bij AOG heeft gedaan, en heet Samen Landerd Samen Beter. Het is een bottom-up programma van de gemeente met veertien professionele en vrijwilligersorganisaties die samen werken aan de gezondheid van onze inwoners. We werken aan vier thema’s: drugsgebruik, mantelzorg, opvoeding en eenzaamheid. Onze opgave is helder, maar wel zodanig complex dat je niet meteen weet hoe je je doelen bereikt. Het is een organisch traject waarbij je moet openstaan voor de dingen die gebeuren. Als programmamanager ben ik de spin in het web tussen bestuurders en de mensen in het werkveld, waarbij ik ervoor zorg dat de machine blijft lopen en de juiste kant uitgaat.”
Kiezen voor veiligheid is kiezen voor rondjes lopen
“Mijn aanpak past bij de trends in de samenleving. Hiërarchische lijnen zijn achterhaald, we werken steeds meer in fluïde netwerken, waarbij je steeds met wisselende groepen mensen te maken hebt. Mensen hebben de neiging om te kiezen voor veiligheid, maar om in deze tijd van grote transities verder te komen moet je ze overtuigen om iets nieuws te proberen. Anders blijven ze in rondjes lopen. Ik doe dat door me bewust te richten op de gezamenlijke doelen. Daarbij kies ik steeds voor manieren die anders zijn, verrassend en leuk: mensen moeten er tijd voor willen vrijmaken in hun agenda.”
Breng mensen in een bepaalde mindset
“Elke sessie die we organiseren zie ik als een evenement waarbij ik een knop wil omzetten en mensen in bepaalde mindset wil brengen. Zo hebben we voor het tekenen van het programmaplan een groot feest georganiseerd met ballonnen, een butler, een live band en odes aan de projectleiders bij kaarslicht. Je zag de bestuurders elkaar verbaasd aankijken, maar het werkte wel. Zo creëer je een gedeeld gevoel. Daarnaast is nu tijdens elke sessie een van de organisaties gastheer of gastvrouw. Zo waren we laatst bij de thuiszorg, waar ze een mankementenkoffer hadden klaarstaan. Iedereen mocht twee mankementen uitkiezen en daarna ervaren hoe het is om te eten als je bijvoorbeeld doof en blind bent.”
Hoe stoppen bij weerstand vertrouwen opwekt
“Voor mijn rol als programmamanager is het essentieel dat ik alle bestuurders meeneem in het traject. Dat doe ik steeds op een andere manier. Als een benadering weerstand oproept, stop ik ermee en probeer ik wat anders. Zo heb ik in een jaar tijd vertrouwen opgebouwd en hebben we samen resultaten behaald. We zijn er nog niet: drugsgebruik door jongeren bijvoorbeeld los je niet in een jaar tijd op, maar we zijn wel in gesprek met de jongeren gekomen, zodat we beter weten wat hun behoeften zijn en wat ze missen in de gemeente. Het gaat erom dat mensen gaan praten over hun problemen. Maar dat bereik je niet achter je bureau. Juist door steeds iets nieuws uit te proberen kom je tot oplossingen die je anders niet had kunnen bedenken. We hebben het begin gemaakt. In januari organiseer ik een sessie met alle sturende partners over de toekomst van het programma aan de hand van onze leergeschiedenis. Hoe we dat gaan doen? Het zal in ieder geval wel weer op een andere, interessante manier gebeuren. Tijdens de leergang heb ik geleerd hoe belangrijk het is om dingen uit te proberen en daarop bewust te reflecteren (het eiland van reflectie uit het boek Programmatisch Creëren). Dus ook als het gaat om die sessie in januari. Hoe dat exact eruit gaat zien wil ik nog even rustig op kauwen.”
Benieuwd geworden naar meer? Download direct de brochure van de leergang Strategisch Programmamanagement