Is de HR-professional de gedroomde paradox-navigator?

De samenleving en dus ook de werkende wereld staan bol van de paradoxen. Denk maar eens aan voorbeelden als ego versus eco, welvaart versus welzijn en globalisering versus regionalisering. Allemaal ‘schijnbare tegenstellingen’ waartussen het soms lastig navigeren is. Maar wat heeft de HR-professional daar precies mee te maken?

Veel. Want – doordenkend – betekent het namelijk nogal iets dat de maatschappij lijkt te kantelen van een merocratie (waarin iedereen krijgt wat hij verdient) naar een meer sociale vorm van kapitalisme. De houding van mensen ten opzichte van hun werk verandert. Nét als de arbeidsmarkt trouwens, waarin de zaken er in deze tijd heel anders voorstaan dan – pakweg – <??> jaar geleden. Iedereen kan de thema’s inmiddels dromen: ontgroening/vergrijzing, langer werken, het relatief nieuwe ‘groenpluk’ en de gevolgen van technologische ontwikkelingen, zoals robotisering.

Op deze woelige baren moet élke werknemer, maar zeker ook de HR-professional, zijn weg vinden. Maar laat die HR-professional, dat is ten minste onze stelling, daar nu nét een streepje in voor hebben. Omgaan met spanningen, waarvan de paradoxen in samenleving en werkende wereld natuurlijk getuigen, is de HR-professional immers met de paplepel ingegoten.

Van oudsher heeft het HR-vak te maken met ogenschijnlijk tegengestelde belangen. HR-professionals zijn zó gewend aan de spanningen die hiermee verband houden, dat die inmiddels deel uitmaken van hun identiteit. Van wie zij zíjn dus.

Voorbeelden te over. Zo navigeren ze dagelijks tussen operationele en strategische vraagstukken, moeten ze omgaan met de conflicterende belangen van ál hun stakeholders – zoals daar zijn managers en medewerkers – en moeten ze voortdurend kiezen tussen verandering of stabiliteit.

Met zulke goede ‘genen’ ziet het er goed uit voor de HR-professional in de complexe wereld van vandaag. Toch? Het klopt wat ons betreft inderdaad dat HR-professionals ‘gebóren paradox-navigators’ zijn. Dat is precies het beeld dat we zien bij de deelnemers aan onze HR-leergangen. Maar zijn ze tegelijkertijd ook de gedróómde roergangers tussen de verschillende belangen die hun stakeholders nu eenmaal hebben? En daarmee de gedroomde businesspartners voor management en bestuur?

Laten we zeggen dat daar goede kansen liggen. Maar dan is het van het grootste belang dat HR-professionals hun Calimero-complex van zich afschudden en gaan staan voor hun zaak. Het is de hoogste tijd om het sociale kapitaal hoog op de agenda te zetten met alle thematiek die daarbij hoort (uit zowel demografie als technologie) en om anders te gaan kijken naar de ‘factor mens’.

Ons advies aan de HR-professional is daarom: HR-professional, zorg ervoor dat je steviger in je schoenen gaat staan. Kén je theorie, ontwikkel je visie en je persoonlijke skills. Ga staan voor de principes van duurzaam HRM en maak je hard voor het investeren in mensen. Zodat organisatiedoelen worden gehaald én een gezondere wisselwerking ontstaat tussen mens en organisatie. Heb het lef om management en leden van de Raad van Bestuur tegen te spreken met sterke inhoudelijke argumenten. Want juist in die tegenstem zit de essentie voor een succesvolle organisatie.