Moet je netwerken wel willen managen?

De huidige samenleving kenmerkt zich steeds meer door een groeiende belangstelling voor sociale netwerken. Dit manifesteert zich online, maar ook offline. Online netwerken als Facebook en LinkedIn zijn niet meer weg te denken uit de huidige samenleving.

De brug naar de offline wereld kan zich bijvoorbeeld vertalen in feesten die online worden gehyped en offline volledig uit de hand lopen. Online netwerken als LinkedIn verschaffen professionals veel informatie en men kan online een veelheid aan informatie uitwisselen en organisatievraagstukken tegen andere professionals aanleggen. Ondanks deze trends blijft ook de behoefte blijft bestaan om elkaar offline te treffen tijdens inspiratiesessies en congressen.

Verbinding
Verbinding zoeken met andere professionals, met andere doelgroepen, branches en vakgebieden is op het internet erg eenvoudig. Maar in hoeverre kom je écht in verbinding met die ander? Blijven offline bijeenkomsten nodig blijven om echte verbinding te bewerkstelligen? Ik denk van wel. Want een face-to-face-gesprek levert zoveel meer informatie en gevoel op dan een online linkedin-discussie, of niet?

Congres
Een goed voorbeeld van een dergelijke ontwikkeling is het congres van NPAL waarbij Zorg en Industrie elkaar ontmoetten. Online werd de verbinding gemaakt: Zorg kan veel leren van de industrie en vice versa. Tijdens het congres werd dit nogmaals uitgediept en werd de discussie verder gevoerd. Maar kijk je kritisch naar het congres, dan zie je dat de echte verbinding ontstaat in de borrel achteraf. Daar kwam zorg echt in gesprek met industrie. Vragen als: ‘waar loop jij nu tegen aan?’ en ‘hoe zou jij dit aanpakken, kan ik een keer bij je komen kijken?’ zorgden ervoor dat men inhoudelijk met elkaar in gesprek kwam.

Managen of leiden?
De vraag rijst of het nodig is om netwerken te ‘managen’? Want managen betekent toch letterlijk ‘beheren’, rationeel sturen op kwantitatieve input (zie ook dit blog van John Lasschuit). Of vraagt een netwerk om een leider, iemand die vanuit visie zonder strak omschreven doelstelling via creativiteit en passie werkt aan kwaliteit en verbinding? Een netwerk, wat niets meer is dan een verbinding van individuen, zal meer gebaat zijn bij leiders die sturen vanuit passie en gevoel om zo echt in verbinding te komen en te blijven.

Netwerkstructuren
Organisaties ontwikkelen zich dan ook steeds meer naar netwerkstructuren. Koppel je voorgaande nu aan deze ontwikkeling dan zal een netwerkorganisatie dus behoefte krijgen aan leiders die vanuit passie en gevoel de verbinding zoeken en stimuleren. Hoe passen besturingsstructuren en organisatievorming in dit geheel? Zijn er in de (nabije) toekomst nog managers of enkel verbindende leiders? En hoe verhoudt deze ontwikkeling zich tot de ontwikkeling in de organisatieomgeving en wat te doen richting de klant? Dit zijn vragen die steeds relevanter worden.

Dit bericht is een bijdrage van Eric Buffinga. Eric Buffinga is programmamaker bij AOG School of Management en vanuit die rol verantwoordelijk voor de leergangen HR-Strateeg, Public Strategy Course, Leiderschap in Management, en Lean in de Zorg.