Het geheim van Cambridge

Daar waar context en content elkaar versterken. Het antwoord op de vraag: wat is het geheim van Cambridge, laat zich vinden rond begrippen als competitie, elite, tolerantie, vrijheid van denken en wetenschap. De stad Cambridge, en haar Colleges in het bijzonder, ademen deze begrippen. Om dit ten volle te begrijpen moet je in dat ritme hebben mee geademd.

Vier dagen mochten we verblijven in het pittoreske, enigszins oubollige doch schilderachtige Cambridge en specifiek op King’s College. We betreden de College via de Porters Lodge, iets dat niet iedereen is gegeven, en kijken uit over een ruime en toch besloten campus. Het perfect gemaaide gras in een evenzo perfect vierkant geeft beeldend het streven naar correctheid en precisie weer. Rondom dit grasveld zijn de prachtige, volgens Engels Gotische architectuur vormgegeven, gebouwen gesitueerd waarvan de Chapel als kroonjuweel een markante plaats in neemt.

Please keep of the grass

Aan de rand van het grasveld staat op het bordje: ‘Please keep of the grass’. Respectvol lopen studenten om het grasveld naar het gebouw waar de sobere doch comfortabele studentenkamers zijn gevestigd. Opeens draaien alle hoofden richting het grasveld waar een oudere man met stevige tred het gras betreedt en diagonaal richting de Chapel loopt. Het is één van de fellows, een docent van bepaalde statuur. Elite? Ja, maar dan passend binnen het Engelse Angelsaksische model en veel minder binnen ons Nederlandse Poldermodel. Om de continuïteit van de samenleving te waarborgen is het van belang een elite op te leiden, een elite die de verantwoordelijkheid neemt om vanuit een altruïstische instelling zich in te zetten voor de samenleving. Om je tot deze elite te kunnen rekenen is niet je afkomst, ras of ander onderscheidend karakteristiek bepalend, maar enkel prestaties die een causale relatie kennen met intellect. In Nederland zijn we deze manier van denken over elite niet gewend en heeft elite een negatieve connotatie. Echter in Cambridge is het alom vertegenwoordigd, en wel in positieve zin. Om dit goed te kunnen begrijpen vraagt het ook een stretch in ons denken en nodigt het uit tot verder denken.

In ‘The Eagle’, een lokale pub, is het ‘gewone’ volk gemengd met de elite van de universiteit. Het kenmerkt de paradoxale situatie. De gewone mensen in een klassieke, pittoreske stad en gezellige pub zijn trots op hun statige Colleges die door hun statuur zo  onbereikbaar lijken en toch ook voor de gewone burger binnen handbereik zijn als zij zich kunnen meten aan de lat van competitie, intellect en reflectie. Daarnaast de studenten en docenten van de universiteit die trots zijn op hun ‘gewone’ stad. Ze toetsen hun gedachten en verwondering in de empirische werkelijkheid van de pub en ontdekken de toekomst, zoals Watson en Crick dit in 1953 deden toen ze de structuur van het DNA ontdekten.

Het dak op

Wie denkt dat deze studiereis een snoepreisje is, heeft gelijk. Snoepen van hoge kwaliteit wetenschap en fantastische colleges in een zeer comfortabele omgeving, werken aan de grenzen van het weten. Na een nacht te hebben geslapen in onze studentenkamer nuttigen we een goed Engels ontbijt in the Hall. Een prachtig vormgegeven zaal met hoog plafond en veel kunstig houtsnijwerk. Ook hier gelden de regels van de college: je schuift aan daar waar de eerste plek vrij is, zo zit je telkens naast iemand anders en kom je dus met verschillende mensen met verschillende perspectieven in contact. Na het ontbijt genieten we 5 minuten van de warme zon die over de Chapel schijnt op de binnenplaats van King’s College. We krijgen zo college van Lay Dean John Barber , hij is één van de fellows van King’s College. Na een intrigerend verhaal over de karakteristieken van King’s College neemt hij ons letterlijk mee naar het dak van de Chapel. Een ervaring die grote indruk maakt en die de grootsheid en tegelijk het pitoreske karakter van Cambridge benadrukt.

Academisch schrijven

In de middag wordt het programma voortgezet en krijgen we college van dr. Eric James die de rol van wetenschap in de ontwikkeling van professionaliteit behandeld. Inspirerend om te leren hoe je wetenschap kunt bedrijven, hoe verwondering werkt, hoe het academische schrijven werkt. “Creativity is not in the writing but in the rewriting”.  Discipline in het organiseren van je academisch werk is van belang. Het zorgt voor een “open mind”. Laat je niet enkel leiden door wat anderen vinden en schrijven. “Read a little bit, think about it, read a little bit”. Lees wat anderen schrijven, denk er het jouwe van en breng het verder. Zo word je zelf expert, zelfs als manager, die toch vaak als een  generalist wordt gezien. Zaken breed kunnen zien op een effectieve manier is ook een specialisme. “Professionalism has the ability to create clarity which is a good basis for learning”.

Alsof dit nog niet genoeg was vervolgen we de middag met een college van Robert Roland Smith. We filosoferen over alledaagse zaken. Vaak hebben we snel een oordeel klaar over alledaagse zaken. Maar bedenk goed op welke grond wij ons oordeel baseren. Datgene waar je voor staat, wat belangrijk is, is op een bepaalde manier arbitrair. Het gaat om het perspectief waarin je het plaatst. Sta voor waar je in gelooft maar herken ook de relativiteit in sommige gevallen.

Belangrijkste les van vandaag: blijf kritisch, neem niet alles voor waar aan, ook niet van experts. Onderzoek en ontdek zelf. Hiertoe moet je alle gelegenheid krijgen. Openheid, ruimte om te denken, innovatief te zijn.

Content en Context

Tijdens de daarop volgende dagen wisselen wetenschap en context elkaar continue af. Een college van Eric James over expertise geeft stof tot nadenken terwijl in de middag de competitie wordt ervaren van het roeien (punting) op de rivier de Cam. Een bezoek aan het hypermoderne Centre of Mathematical Sciences zet alles  nog weer eens in een heel ander perspectief. Het concept van Design Thinking wordt helder weergegeven als de architect het samenspel beschrijft tussen architectuur, wetenschap en omgeving (empirie).  Dit alles schetst de nadrukkelijke relatie tussen samenlevingsantropologie, politieke verhoudingen, en een cultuur waarin context en content-creatie elkaar versterken. Het maakt de samenleving van Cambridge weerbaar en innovatief.

Wetenschap staat niet op zichzelf

Wij leren ervan dat wetenschap niet op zichzelf staat, maar zich laat voeden door empirie en de verwondering hierover. Vrijheid van denken binnen een stimulerende context dat leidt tot kennis-creatie op elitair niveau.

Deelnemers van de Summer Academy (onderdeel van het Flexibel Academisch Masterprogramma) kennen nu het geheim van Cambridge. Ze gebruiken deze kennis over wetenschap en verwondering om verder te denken tijdens het schrijven van hun thesis.

Ik gun een ieder van jullie ook deze ervaring. Als AOG School of Management vinden we de wisselwerking tussen context en content-creatie belangrijk en stralen we dit uit in de verschillende open leergangen. Het klassieke universitas laat zich hier goed mee verenigen.

[youtube]http://youtu.be/duvFeEu7T5M[/youtube]

Eric Buffinga is programmamaker bij AOG School of Management en vanuit die rol verantwoordelijk voor de leergangen Public Strategy Course, Leiderschap in Management, en Lean in de Zorg.