‘Flexibele werkstructuren ideale basis voor verandering’

De wereld verandert in een hoog tempo. En daarmee verandert in datzelfde tempo samenwerken in en tussen organisaties. Nieuwe vraagstukken komen snel op en verdwijnen weer van de agenda. Organisaties komen voor steeds complexere uitdagingen te staan; uitdagingen die vragen om een aanpak waarbij verschillende belangen spelen en met elkaar verbonden moeten worden.

 

Het tempo waarmee organisaties met nieuwe vraagstukken te maken krijgen wordt ook alsmaar hoger. Een succesvolle organisatie onderscheidt zich dan ook door de capaciteit om snel met die ontwikkelingen mee te bewegen; overigens steeds vanuit een sterke eigen identiteit. Bijzonder is dat organisaties in steeds wisselende coalities en samenwerkingsverbanden moeten opereren om commerciële kansen te creëren of problemen aan te pakken.

 

Energiedrain
Snel flexibele werkstructuren kunnen optuigen wordt dan ook een belangrijke, commercieel onderscheidende kwaliteit – en je als organisatie verliezen in discussies over macht en belangen is een energiedrain die ten kosten van de resultaten gaat.
Voor overheden geldt daarnaast dat ze steeds meer een regierol willen en moeten oppakken om samen met maatschappelijke organisaties allerlei beleidsdoelen te bereiken. Dat is nodig omdat ze minder middelen ter beschikking hebben, maar ook omdat de burger mondiger is geworden en betrokken wil worden bij het oplossen van problemen in de wijk, de stad of het land.

 

Werkstructuren
Daarmee is het steeds vaker nodig dat er tussen afdelingen in een organisatie, tussen bedrijven, tussen een gemeente en maatschappelijke organisaties samengewerkt wordt. Deze ontwikkelingen vragen van organisaties een grote flexibiliteit en wendbaarheid. Een flexibiliteit om in tijdelijke werkstructuren nieuwe vragen op te pakken. En dat zo doen dat er niet veel energie verloren gaat aan het bespreken van het ‘hoe’ en aan gedoe over de aanpak. Werkstructuren die meer en meer de vorm van programma’s krijgen.

 

Commitment
Daarnaast worstelen veel organisaties met een andere belangrijke ontwikkeling. Die waarin medewerkers onafhankelijker willen zijn en verantwoordelijkheid willen dragen voor hun eigen werk. Een ontwikkeling waarin mensen niet in een strak format gedrukt willen worden; niet beheersing voorop staat, maar juist het zoeken naar creatie-energie, het nemen van (gezamenlijke) verantwoordelijkheid en op basis van een gezamenlijke visie en commitment dingen in beweging brengen. De medewerker van de toekomst heeft behoefte aan ruimte voor een belangrijke eigen inbreng.

 

Inspiratie
Deze ontwikkelingen vragen om een andere benadering in het omgaan met programma’s; om andere taal en andere concepten om gezamenlijk problemen op te pakken of uitdagingen aan te gaan. Mensen in organisaties moeten bij elkaar worden gebracht en met elkaar bouwen. Het gaat er daarbij om, hen individueel en gezamenlijk contact te laten maken met hun motivatie, inspiratie en ideeën voor verandering over het vraagstuk.

 

Visies en dromen
Het vraagt om taal die richting geeft aan het werken in flexibele werkstructuren waar de basis van de samenwerking ligt in de wil om samen te werken en niet in afspraken, verantwoordelijkheden en bevoegdheden. Om samen vanuit een visie concrete doelen te realiseren. Niet vanuit macht of het idee van het verdelen van de koek, maar vanuit de overtuiging dat in gezamenlijkheid de kracht zit. Dat op deze manier de kwaliteiten van mensen optimaal gebruikt worden en er daardoor mooie dingen bereikt worden. Een manier van werken waarin visie, verantwoordelijkheid en het vakmanschap van mensen optimaal tot hun recht komen in flexibele werkstructuren. Waarin mensen zich verbinden aan een gezamenlijk verhaal; een gezamenlijke visie, ambitie of droom.

 

Dat is het verhaal van Programmatisch Creëren. Strategisch verder denken over het werken in programma’s op basis van commitment, visie en verbinding, niet op basis van structuur en beheersing.

—-
Lees ook:
‘Overheden moeten leren van veranderhistorie’